Rond een uurtje of tien ’s avonds zat ik op een bankje op Centraal Station op de tram te wachten. Het was koud, dus ik zat een beetje weggedoken in mijn sjaal, terwijl ik met trillende handen een sigaret probeerde te roken en mijn gebruikelijke rondje langs de sociale media maakte op mijn iPhone.
Na een minuut of vijf koukleumen kwam er een groep jongens aangelopen. Ik keek even op, maar mijn telefoonverslaving won het en ik scrollde dus enthousiast verder. Ineens kwam één van de jongens half op me zitten. Het bankje was niet erg breed en ik niet erg smal, dat geef ik toe, maar hij had prima naast me kunnen zitten. Ik raakte een beetje geïrriteerd en kon dit niet onderdrukken toen hij vroeg of hij daar mocht zitten. Ik zei dat hij inmiddels al zat, dus dat ik verder weinig keus had. Dit zag hij klaarblijkelijk als het startsein voor een heus gesprek en hij merkte op dat roken slecht voor je is. Ik antwoordde dat ik het jammer vond dat ik dat nog nooit eerder had gehoord, want dan was ik natuurlijk nooit begonnen aan die verslaving. (Ik ben inmiddels gestopt, al was zijn opmerking niet de aanleiding.)
Blijkbaar wond het de beste jongeman op dat ik onaardig deed, want ineens zat hij aan me. Uit reflex sloeg ik zijn arm weg en stond ik op. Ik zei onaardige dingen (misschien schreeuwde ik ze) en liep weg. De jongens lachten me uit en de omstanders op Centraal Station keken weg. Er stonden mensen bij die door hadden kunnen gaan voor professioneel bokser – als ik hun spiermassa goed kon inschatten. Toch stond ik er alleen voor. Ik ben gewoon in de tram gestapt, waar ik vervolgens omringd werd door de jongens. Ze daagden me constant uit en één van hen beloofde me de vader van mijn kinderen te gaan worden. (Ik wil geen kinderen, maar dat leek mij tegen dovemansoren gezegd.) Een medepassagier nam het uiteindelijk voor me op, waar ik hem heel dankbaar voor ben. De jongens stapten uit en lieten mij veilig naar huis gaan. Godzijdank.
• • •
Ik heb deze blogpost al tijdenlang in mijn concepten staan. Dit voorval vond namelijk al ergens vorig jaar plaats. Ik heb het nooit eerder gedeeld, want ik wist niet zo goed wat ik er nu precies mee wilde zeggen. Ik wist ook niet of ik overkwam als een zielig hoopje mens, want dat is het allerlaatste wat ik wil. Toen ik de blogpost van Judith las, wist ik wat me nou zo dwars zat aan dit hele verhaal. Niet per se die hand tussen mijn benen, maar het feit dat iemand denkt het recht te hebben zomaar aan mij te zitten. Mij lastig te vallen, zonder dat ik daar enige aanleiding voor geef, behalve dan dat ik besta en ergens zit te zitten. Boos dat je als vrouw blijkbaar bij het minste of geringste al een indruk lijkt te geven dat je een openbare gelegenheid bent of dat je iets van de man in kwestie wil. Boos dat je héél duidelijk moet zeggen dat je er niet van gediend bent. Boos, dat ik niet op hakken kan lopen (letterlijk en figuurlijk), omdat ik daar anders seksistische opmerkingen over krijg. Boos dat we blijkbaar, op zoveel vlakken, in een omgekeerde wereld leven.
Dus, alsjeblieft, laten we een beetje lief zijn voor elkaar en van elkaar afblijven als je geen toestemming hebt. Laten we elkaar helpen waar nodig en laten we opkomen voor wat goed is. X
9 reacties
Jeetje wat een nare ervaring. Ben er even stil van….
Walg echt van zulke mensen. Zo als je ook al schreef. Wie of wat bepaald dat jij zomaar zonder pardon aan iemand mag zitten. Wat voor steekje moet er in je hoofd los zitten om dit te doen. Helaas over komt dit nog heel veel mensen. Hoop oprecht voor je dat je er nu niet meer al te veel last voor heb
Dat is inderdaad het ergste, dat er mensen zijn die denken dat ze dit mogen doen. Alsof je een ding bent, zoals ze op dat bankje mogen gaan zitten. Brrr …
Ik heb respect voor je en het gedeeld! Groet Mike
Jammer genoeg overkomt dit bijna alle vrouwen wel eens :( Soms is het feit dat je borsten bezit blijkbaar al uitdagend genoeg voor zulke eikels….
Echt he? Waar halen ze het lef vandaan. Goed dat je van je af hebt gebeten. Ik heb het helaas al verschillende keren meegemaakt. Billen knijpen, hand in mijn kruis.. Er moet wel echt een draadje los zitten bij je als je denkt dat je dat zomaar bij een vrouw mag doen.
Bah ik walg echt van dat soort jongens, zelf vroeger met uitgaan ook bizarre dingen meegemaakt en flink van me af geslagen. Voel mij nu ik bijna 31 ben en zelfs getrouwd soms nog niet veilig, mijn man weet dit en zorgt ten aller tijden dat zijn telefoon bv aan staat of haalt me op bij het station bijvoorbeeld. Is toch eigenlijk absurd als volwassen vrouw zijnde? :(
Het is ongelofelijk hoe sommige mannen/jongens denken! En wat zij dénken te mogen/kunnen/willen. Hun mama’s zouden zich vast schamen als ze wisten wat hun jochies uitvraten..
Ben enorm blij dat er toch uiteindelijk iemand is komen helpen. Mijn maag draaide zich om toen ik begreep waar dit verhaal heen ging. Ongelooflijk dat dit gebeurt en vooral onbegrijpelijk dat dit gebeurt waar mensen dan weg kijken.
Ben het volledig eens met je boodschap!