eind goed, maar niet al goed

Eerlijk gezegd weet ik niet precies in hoeverre jullie op de hoogte zijn van mijn escapades met auto’s. Ik weet dat ik een vrouw ben en dat is dan meteen mijn excuus voor het absoluut niet goed om kunnen gaan met van die onhandige vervoersmiddelen. Behalve dat ik regelmatig een lantaarnpaal, muur of andere auto raak, gebeurt er nog veel meer als ik in een blik op wielen zit.

Ik raak niet meer in paniek als mijn auto plotseling stilvalt en geen meter meer wil rijden. Tegenwoordig verbaast het me niet eens als ik diesel heb getankt, terwijl er toch echt benzine in moest. Of andersom. Zet me urenlang met pech in een tunnel en ik vermaak me kostelijk. Maar soms brengt een auto mij in een situatie met een gedachtenstroom waar ik in principe wel een tijdje tbs voor zou kunnen krijgen.

Een paar dagen geleden tufte ik op mijn gemak naar huis. De Spice Girls en ik gaven een prima show weg en ik had weinig te klagen. Tot de auto begon te protesteren en ineens uitviel. Geen probleem, ik heb vaker in dergelijke situaties gezeten, dus ik stuurde het ding naar de vluchtstrook en kwam nog precies uit op een parkeerplaats bij het tankstation. Na mezelf wat schouderklopjes te hebben gegeven, belde ik de ANWB.

De beste man concludeerde dat de auto het echt niet deed. Sherlock Holmes is er niets bij. Hij rommelde wat onder de motorkap en ondertussen ging ik maar even wat te eten halen bij het tankstation. De man achter de kassa had de situatie in de smiezen en vroeg me: “Wat is de overeenkomst tussen vrouwen en auto’s?”. Mijn zure karakter en ik antwoordden: “Je kan met allebei niet omgaan?”. Het goede antwoord: ‘ze kosten allebei veel geld’. Ik wist er een glimlach uit te persen, rekende mijn kartonnen kipkorn af en vertrok al hoofdschuddend. Toen ik weer bij het gestorven stuk blik aankwam, deed de ANWB-man nog een duit in het zakje met een heel technisch verhaal waar ik precies niets van begreep. Pas bij zijn slotzin had hij mijn volledige aandacht. “Strikt gezien is dit geen pech, dus ik kan je eigenlijk niet helpen.” Géén pech? Ik vond namelijk alles aan die situatie behoorlijk ongunstig. Bovenal kon ik er niets aan doen.

Ik zette alle zeilen bij, verdrong alle gedachten die niet pluis waren en begon een betoog waar menig politicus jaloers op zou zijn. Al zuchtend bevestigde hij de sleepkabel aan de auto. Nu zou ik dolgraag willen eindigen met ‘eind goed, al goed’, maar aangezien de auto naar de schroot moet, lijkt dat me een beetje misplaatst. Dus… eind goed, eh, auto gegroet.