Het onvermijdelijke is helaas afgelopen weekend gebeurd. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar de kogel is inmiddels door de kerk.
Maandenlang heb ik van hem gehouden. We waren onafscheidelijk. Werkelijk, waar hij was, was ik en vice versa. We sliepen altijd samen, we douchten altijd samen, we gingen samen hardlopen en hij hield zelfs bij hoeveel stappen ik op een dag zette. Elke ochtend maakte hij me op tijd wakker. Hij had een fotografisch geheugen, was mijn licht in de duisternis en was de verbindende factor tussen mij en mijn vrienden. Het was een fijne. Een lover met een gouden randje.
Wat heb ik een spijt dat ik hem heb laten vallen. Het was dan misschien wel zijn verdiende loon, omdat hij er ook wel eens voor heeft gezorgd dat ik vol tegen een paal liep. Maar dat je zou sneuvelen, lieve iPhone, dat was echt niet mijn bedoeling. Het spijt me. Met heel mijn hart. Lieve kusjes!
Dag, lieverd.
9 reacties
hahaha o drama dan zou ik echt door de grond ook zakken als mijn telefoon naar de galamiezen zou zijn! daarom hou ik zo van mijn siliconen hoesjes met stoot rand! liefs x
Ahhh balen! Ik heb m’n telefoon ook twee weken later nadat ik hem kocht laten vallen, kapot natuurlijk.. Sindsdien heb ik een sterk hoesje en folie erover heen!
Ik wil dus geen hoesje, omdat ik juist dat gouden stuk van mijn iPhone zo mooi vind. Maar nu moet ik op de blaren zitten!
Hahahahaha! #appelgekkie
Precies! Prepare, er komt nog een reactie… Stay tuned!
Gek… ik heb mijn android echt al tig keer laten vallen. En de vorige ook maar nooit hoefde ik voortijdig afscheid te nemen.
Had nostradamus het niet ooit over onverwoestbare robots die de wereld zouden veroveren?
Ik heb mijn iPhone ook al heel vaak laten vallen, hoor. Maar dit weekend was de genadeklap, haha.
Oh neeeee! :c hoewel ik genoten heb van je schrijfkunst,
ik vind het jammer dat je iPhone kaduuk is ;c
Ik heb een Android, heb hem tig keer laten vallen maar
nog geen barst of mankement…. Xx
Ik blijf gewoon bloggen, hoor!