de leugen

Het was een mooie man om te zien. Mooi gespierd, een rechte houding en een kop met geweldige, blauwe ogen. De tatoeage met het gekkengetal op zijn arm viel haar als eerste op. Ze hield van tatoeages en nog meer van mannen met tatoeages. Hij was stoer, maar hoe beter ze hem leerde kennen, hoe meer het haar opviel dat hij stiekem een klein hartje had. En hoe meer het haar opviel dat hij duister was. Hij zei dan wel precies de juiste dingen, maar de dingen die hij deed, rijmden daar niet mee. Zijn telefoon ging ’s nachts en in de weekenden uit. Zij, die altijd het goede in mensen zag, hield wijselijk haar mond. Hij zal er wel een goede reden voor hebben. En ze was nu eenmaal gek op hem geworden. Gekker dan ze ooit op iemand was geweest. Tot ze iemand uit zijn verborgen verleden tegenkwam. Ze had geen flauw idee van wie hij daadwerkelijk  was. Ze wilde het niet weten ook.