Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben dankzij iemands verslaving dolgelukkig geworden. En ja, ik meen het. Misschien doordat ik een kind was en de wereld wat minder goed begreep. Of doordat ik gewoon een slecht mens ben. Misschien zelfs wel ronduit vals? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat mijn oom het zo’n vijftien jaar geleden goed te pakken had. En eens in de zoveel weken stond hij hier weer voor de deur, te vragen om hulp. Hulp die ik hem maar al te graag bood. Hij was namelijk verslaafd aan het verzamelen van de speeltjes die bij de Kindersurprise eieren zaten. Kasten vol had hij. Maar hij werd zelf toch een beetje misselijk van het opeten van al die chocolade om eindelijk dat speeltje uit te kunnen pakken. Met vuilniszakken vol met chocolade stond hij voor de deur. Of wij hem even wilden helpen. Natuurlijk offerde ik me gewillig op. En ik me maar afvragen waar die overtollige kilo’s toch vandaan komen…
Menu
18 reacties
Heel aardig van je! Je bent een goed mens.
Oh sorry, volgens mij had Sinterklaas mijn account even overgenomen, stoute man.
Foei!
Ik zou hetzelfde hebben gedaan als jij. Nu heb ik zin in chocolade *pakt een reep*
Leuk artikel! :)
Geweldig ;)
Haha, je kunt heel gelukkig van het helpen anderen! ;p
Zeker!
Haha leuk! (:
haha dat lijkt me nou eens leuk (en lekker) ;)
haha wat grappig. Aan je titel vermoede ik dat het veel ernstiger was. Had ik maar zo’n oom.
Haha supergrappig!
Haha leuk geschreven!
Wat lief van je! Ik zou me anders ook wel opofferen voor zoiets.
Haha wat leuk! Leuke blog heb je :)
Dank je wel!
Haha! Ik verwachtte eigenlijk een wat heftigere verslaving. Maar zo’n verslaving is perfect!
Heel erg lief van je dat je je oom zo goed hebt geholpen!