Met je goede of verkeerde been uit bed stappen. Daar begrijp ik dus helemaal niks van. Niet alleen omdat ik dankzij mijn hernia al sowieso één slecht been heb. Slapen is voor mij niet alleen noodzakelijk (voor jullie ook, hoor), maar ook echt een heerlijkheid. Lekker in je bed kruipen, kroelen met de dekens en er na een uur of twaalf weer een keer uitrollen. Jammer genoeg behoort dit maar één nacht per week tot de mogelijkheden. En zelfs dan benut ik hem niet altijd. Meestal slaap ik maar zo’n zes uur per nacht en als ik dan wakker word, heb ik echt geen puf om na te denken over met welk been ik uit bed stap. Het wakker worden kost al moeite genoeg, laat staan dat ik nog moet bedenken hoe ik in vredesnaam mijn bed uit moet komen. De ochtend is gewoon niet mijn ding, omdat je dan zo enorm veel moet doen. Van jezelf aankleden tot opmaken, ontbijten en tandenpoetsen (en dan ook nog eens niet knoeien!) en natuurlijk moet je ook dat enige lekkere sigaretje van de dag roken. Ik word alweer moe als ik eraan denk.
Menu
4 reacties
Ja, het liefst zou ik ook nooit mijn bed uit komen. Bedden zijn gewoon geweldig.
Ik ga altijd veel te laat slapen, waardoor ik ook max 6 uur per nacht slaap. Zo shit. In het weekend doe ik dat echter anders: ik kan daar zoooo naar uitkijken!
Ik kom elke ochtend met het verkeerde been uit bed. Maakt niet uit welk been het is, want het is sowieso verkeerd om eruit te komen. Mimimi.
Oh, ik blijf de meeste dagen ook het liefst heerlijk in bed liggen hoor! Behalve vanochtend, dan ligt het gewoon niet meer lekker…