voor hem die mij als lekkernij beschouwt

Toen ik bezig was met het maken van mijn takenlijstje, drong je mijn hersenen binnen. Nog voordat ik ook maar één taak op had kunnen schrijven. Het vervelende is: je was daar al, altijd al, maar ik probeer het zo goed en zo kwaad als ik kan, te negeren. Om voor eens en voor altijd af te rekenen met de gedachten die me kwellen, heb ik ze opgeschreven. Ik haat het hoe je het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Ik haat het hoe je langzaam, maar zeker alle energie uit mijn lichaam zuigt. Ik haat het hoe je je aan mij te goed doet, enkel en alleen voor je eigen ontwikkeling. Dat je me beschouwt als gastvrouw, als lekkernij, als tussendoortje. Dat je zegt dat je zonder mij niet verder kan leven, tegen beter weten in. Dat jij van gedaante kan wisselen en je humeur kan omslaan als een blad aan een boom. Dat je hoofd altijd naar onderen gebogen is, in verhouding veel te klein is en dat er verschillende uitsteeksels aan zitten. En wat me ook enorm stagneert: je nestelt je waar je maar wil. Wat ik ook zeg, wat ik ook doe, waarmee ik je ook besproei of stomp, je blijft zitten waar je zit. Dat is dan ook goed te zien aan je achterlijf, wat inmiddels sterk is afgeplat. Tot overmaat van ramp zie je ook nog eens slecht met je kleine en gedegenereerde ogen… O ja. Ontvlooien. Dat moest bovenaan mijn lijstje staan.

Ik schreef deze blogpost over ontvlooien in opdracht van Dionne.