Het is zaterdagavond, kwart over 10, als ik een autodeur hoor dichtslaan voor mijn huis. Er wordt aangebeld en ik zie een agent voor mijn deur staan. Gelukkig heeft hij geen slecht nieuws voor me, hoef ik niet in de boeien en krijg ik geen pepperspray in mijn ogen. En toch ga ik met hem mee. Ik mag namelijk een nacht lang door de ogen van een agent kijken. Gewapend met thermolegging, thermoshirt, een dikke sjaal, twee paar sokken én hardloopschoenen (je weet maar nooit), stap ik bij hem en zijn collega in de auto. We schudden elkaar netjes de hand en ik krijg uitleg over wat ik die nacht mee kan gaan maken. De uitleg is nog niet goed en wel begonnen, of de eerste overtreding is al in het vizier. Dat belooft wat voor de resterende 9 uur.
Rustige nacht
Hoewel ik vermoedde dat het een erg drukke nacht zou worden, blijkt het tegendeel waar. Voor mij een hele belevenis, maar volgens de agenten is het een rustige nacht. Op een verdachte situatie, een schoorsteenbrand en wat brandend afval na, hebben we vooral veel gesurveilleerd. Als ik vraag wat de agenten nu het leukst aan hun werk vinden, krijg ik te horen: “dat je nooit weet wat de dienst je gaat brengen”. Het werk blijkt dus ook leuk als je maar weinig meldingen krijgt.
Verrassende reacties
Wat me het meest verbaast, zijn de verrassende reacties. Het is écht onvoorspelbaar hoe iemand reageert op geüniformeerde personen. Waar de één heel boos wordt, wordt een ander heel zenuwachtig. Weer een ander lijkt het niet helemaal te begrijpen en reageert alsof het helemaal niet om de persoon in kwestie gaat. Het is dan ook mooi om te zien hoe de agenten hiermee omgaan.
Respect
Vroeger had ik geen idee van hoe het politiewerk is. Natuurlijk wist ik dat er blauw op straat loopt, dat er bekeuringen worden uitgeschreven en dat je niet te hard mag rijden. Maar dat het werk zo complex is, dat er zoveel gezien en gedaan moet worden… Dat wist ik niet. Dankzij de rustige dienst, heb ik veel vragen kunnen stellen en veel antwoorden gekregen. Hoe vreselijk het is om slecht nieuws te brengen. Dat je weet dat met één druk op de deurbel een heel gezinsleven instort. Hoe pijnlijk het is om te zien dat er ook kinderen bij ongelukken betrokken raken. En ik kan niks anders zeggen dan: respect.
16 reacties
Je raakt er niet over uitgepraat …
Mooi verwoord, je nachtelijke ervaring :-*
Dank je :-) Fijn dat het bevallen is. Nog iemand wakker geworden thuis toen we wegreden?
De hele straat liep uit!
Wat gaaf dat je een nachtdienst mee mocht. Wil je zelf die richting op?
Wellicht. Het is echt een mooi vak!
Wat leuk dat je dit hebt gedaan, lijkt me een goede ervaring.
Wat cool, hoe ben je daar aan gekomen? Politie op straat vind ik altijd vet aardig, maar als je ze belt doen ze altijd alsof je ze lastigvalt. Dat vind ik wel jammer, je belt ze toch niet voor niets.
Wat tof zeg! Tof dat je mee mocht. En ik merk ook wel dat ik soms een beetje zenuwachtig word als ik de politie zie. Grappig eigenlijk.
Dit is een lelijke reactie. Lekker puh. Wel heel leuk geschreven! Dus eigenlijk is het toch geen lelijke reactie. Oké. Dag hoor.
Wat leuk dat je zomaar mee mag rijden tijdens een dienst!
Wat cool dat je mee mocht! Ik zou het best eng vinden, maar ook wel heel interessant!
Wat een gave ervaring! Het werk zou niks voor mij zijn denk ik
Trots op m’n blauwe bloed! Leuk geschreven Len!
top blog een nachtje met Thijs;)
heb je eindelijk die pokkejochies uit de straat te pakken?
Zonder dollen respect en trots op de collega’s die het iedere dag buiten maar klaren. Iedere dag wel weer een die je zonder respect behandelt, terwijl je net van ene zwaar incident afkomt. Of altijd wetende dat je mogelijk je wapen moet pakken en moet schieten. De discussies daarna….
Jij hebt het over ander blauw bloed, maar wat een toeval vandaag dan, haha snap je het? :D
Haha, daar had ik zelf nog niet eens over nagedacht!