i’mpossible

Soms zie of hoor je een citaat dat je meteen aan het denken zet. Zo hoorde ik op mijn luie zondag: ‘het is mogelijk’. En ik dacht: ‘verrek, dat kan best eens waar zijn’. Je grootste dromen, of een paar daarvan, verwezenlijken stellen veel mensen uit. Zal het zijn omdat de grootste en mooiste dromen onmogelijk lijken? Te groot? Te mooi? Te ver weg? Zelf heb ik er ook een handje van. ‘Ja, ooit, later als ik groot ben, dan wil ik een wereldreis maken. Ik wil een tijger aaien, een olifant berijden, in mijn blote bips douchen onder een waterval. Oja, ik wil ook nog een eigen bedrijf en miljonair worden is op zich ook wel een droom. Maar ja, ik weet niet of ik op die laatste droom genoeg invloed heb. Mijn grote dromen zijn overweldigend. Misschien te mooi om waar te zijn. Hoe kom ik binnen een bepaalde tijd aan al het geld om een wereldreis te maken? Mijn school matst me niet en wil toch echt collegegeld innen. Een boek uitgeven lijkt me ook fantastisch. Wanneer kan ik dat schrijven? Ik heb geen tijd. Soms heb ik het gevoel dat het allemaal niet mogelijk is, maar dat is het wel. Misschien niet nu, maar in de toekomst wel! Maar waar wacht ik op? Tot mijn droom zich vanzelf verwezenlijkt? Geloof niet dat dat ooit gebeurt. En in puzzelstukjes die plotsklaps op hun plek vallen, geloof ik ook al niet. In Harry Potter en zijn schitterende spreuken ook niet. Dat alles bij elkaar opgeteld, wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik het zelf moet doen. Mijn dromen worden niet waar door alleen maar te dromen. Het is tijd om stappen te nemen. En ondertussen te dagdromen. Want dat mag natuurlijk altijd.