lichaamsversiering

De één houdt van henna, de ander van piercings en weer een ander vindt het mooi als er met een naald wat inkt (dan wel in een bepaalde vorm) in de huid wordt vereeuwigd. Ik behoor tot de laatste twee categorieën. Inmiddels ben ik in het trotse bezit van twee piercings: in mijn tong en in mijn tragus. En om geen van de twee soorten zich achtergesteld te laten voelen, heb ik inmiddels ook twee tatoeages verzameld. Ondanks mijn voetenfobie (overdreven, maar voeten zijn vrijwel altijd lelijk en viezig) heb ik mijn eerste tatoeage op mijn voet laten prikken. Geen pretje, nee, maar nog altijd ben ik er blij mee. Ondertussen prijkt het plaatje alweer drie jaar op mijn rechtervoet. Dat ik er blij mee ben, wil niet zeggen dat ik de tattoo nooit vergeet. Als ik in de winter weer eens bedenk dat het tijd wordt om mijn sokken te wassen en die dus uittrek, zie ik ineens een kek plaatje op mijn voet. “Oja! Hi there!” En dan weet ik weer een week dat hij er is.
De tweede tatoeage bevindt zich al ruim een jaar op de achterkant van mijn lichaam. Lang over nagedacht welke tekst ik wilde. Ik vind zo veel teksten mooi, maar wil geen spreekwoordenboek worden. Dus ja, dan is het kiezen geblazen. En jullie weten wat dat betekent. Elke dag kijk ik er nog even naar. Ja, in spiegelbeeld is het ook werkelijk schitterend. Normaal ook hoor. Kijk maar.