regen is de hel voor weegschalen

Het leven van een Weegschaal gaat echt niet over rozen. Wel over het maken van keuzes. En daar doe ik me toch een partij lang over. Wat dat betreft komt het wel erg goed uit dat het meestal de godganse dag regent hier in Holland en dat ik dus tijd genoeg heb om de knoop door te hakken. Gisteren moest ik dus door van die vreselijke buien heen. Ik baalde niet alleen van mijn natte pak, maar ook van de kortsluiting in mijn hoofd. Het begint al als ik nog binnen ben: kan ik die suède schoenen wel aan of moet ik nu echt mijn hele outfit veranderen, omdat ik per se mijn Nikes aan moet? Oh, en moet ik een jas aan met een capuchon? Of zal alleen een paraplu volstaan? Of zal ik voor de zekerheid een jas met een capuchon aantrekken én een paraplu meenemen? Misschien moet ik eerst even nader bekijken hoe hard het waait en bedenken hoe groot de kans is dat mijn paraplu stuk gaat. Of misschien laat ik hem wel ergens liggen. En dan? Na een uur kan ik dan eindelijk de straat op. De eerste stappen zijn gezet, maar het volgende struikelblok dient zich aan. Hoe ga ik die deur op slot krijgen als ik een paraplu en een tas in mijn handen heb? En moet ik nu mijn telefoon in mijn hand houden of zal ik met de enige vrije hand gaan roken? Goed. Als ik dit eenmaal overleefd heb, moet ik natuurlijk ook weer een keer terug naar huis. Foutje van Moeder Natuur: zodra ik mijn voordeur zie, moet ik plassen. Heel Nodig Plassen. De laatste knoop moet worden doorgehakt… ga ik eerst gauw mijn schoenen uitschoppen zodat ik de vloer niet vies maak of trek ik meteen een sprintje naar de wc? Je begrijpt: ik was doodop toen ik eindelijk thuis op de bank zat. En dankbaar, want regen heeft ook één groot voordeel: het meeste valt naast je.