gestagneerd door hagelslag

Lieve medewerkers van Venz,

Toen ik nog een klein meisje was, at ik al met veel plezier hagelslag. Ik ben opgegroeid in een oer-Hollands gezin, waarin ontbeten werd met beschuitjes met hagelslag. Of met vla met hagelslag. Of met welk willekeurig product dan ook met hagelslag. De chocoladestukjes zijn niet meer uit mijn leven weg te denken. Noem het culturele waarden, noem het een verslaving. Ik ben er in ieder geval goed groot mee geworden. Het was niet alleen een lekkernij, maar ook een zoethoudertje of -makertje. Ik kan me nog een dag herinneren waarop ik leerde fietsen. Zonder zijwieltjes te verstaan. Mijn motoriek is niet om over naar huis te schrijven, dus dat was een knappe uitdaging. Na enkele minuten was het dan ook raak: ik viel met mijn elleboog op een putdeksel en huilde mijn ogen uit mijn schedel. Maar daar was dan het pak hagelslag. Mijn tranen verdwenen als sneeuw voor de zon. En dan niet op de Nederlandse manier (eerst wat sappig, daarna vieze, bruine blubber), maar op de spreekwoordelijke, soepele manier. Inmiddels ben ik wat jaartjes ouder en heb ik al heel wat kilometertjes per fiets afgelegd. Nu heb ik heel andere problemen. Ik kan namelijk niet meer met pure souplesse mijn beschuit met jullie heerlijke strooisel beleggen. Er zitten weer funnies in. Jullie waarschuwen op het pak dat de chocoladebrokjes niet geschikt zijn voor jonge kinderen, maar dit zijn ze ook niet voor volwassenen. Toen ik las dat de funnies niet geschikt zijn voor kleintjes, vroeg ik me allereerst af: hoe moeten die kinderen de funnies überhaupt uit het pak krijgen? Ik heb er namelijk de grootste moeite mee en word dagelijks gestagneerd door funnies die de opening van het hagelslagpak blokkeren.

Ik vertrouw erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met verdrietige groetjes,

Lenneke