lekker langzaam leven

Waar ik normaal altijd iemand ben van presteren, niet te veel tijd (proberen te) verdoen en productief zijn, ben ik momenteel heel erg toe aan langzaam leven. Eén van de fijne dingen aan zelfstandig ondernemer zijn, is dat je vrijheid hebt. Vrijheid waar ik misschien nog niet genoeg van genoot.

Begrijp me niet verkeerd: het is heerlijk om op mijn eigen tijden te werken. Om te wandelen met de hond wanneer ik dat wil, zonder dat ik op mijn horloge (dat ik niet heb) hoef te kijken om maar niet te laat op kantoor te komen. Om even tussendoor boodschappen te doen voor mijn lunch of avondeten. Of om even snel een was in de machine te gooien, zodat ik dat niet meer in de avond hoef te doen. Het is heerlijk om in mijn pyjama te werken en te douchen als ik er zin in heb. Maar toch knaagt er soms iets aan me.

Ik wil veel. Ik ben ambitieus en wil mooie doelen behalen. Zo streefde ik in januari al naar 10.000 unieke bezoekers op mijn blog (en haalde dat ook), wil ik een boek schrijven en in de winkels zien liggen (en dan het liefst ook wat boeken over de toonbank zien gaan, want ja, het is toch wel leuk als je bloed, zweet en tranen ook gelezen worden en in andermans boekenkasten komen te staan), een stuk van mezelf in LINDA., Happinez of Flow zien staan en wel meer. Uiteindelijk wil ik ook financieel vrij zijn. En ik merk dat dit toch best wat druk op me legt. Het lijkt tegenwoordig alsof je als millennial alleen meetelt als je groots en meeslepend leeft. En ja — ik heb grote plannen, houd van mooie (en vaak dure) spullen, maar het hoeft mijn leven niet te beheersen. Aan het einde van de dag vind ik het toch belangrijker dat ik goed voor mezelf heb gezorgd, dat ik goede keuzes heb gemaakt en dat ik heb genoten. En ik gok dat ik toch meer geniet van met mijn hond aan de Rijn zitten, dan het kortstondige geluk van een nieuwe iPhone.

Naast die druk van grote dromen, merk ik ook dat ik mezelf eindeloos bezighoud. Scrollen op Instagram, Facebook en Twitter. Snelle media, waar ik — doordat ik bewust zo weinig mensen volg — bijna altijd hetzelfde zie. Ik heb die uren al enorm teruggedrongen, maar toch vind ik het nog steeds te veel. Ik blijf mezelf overladen met prikkels, waar ik niet eens per se iets aan heb. M’n gedachten gaan maar door en voor ik het weet is er weer een dag voorbij. Een dag waarop ik vooral bezig ben geweest met morgen, over een jaar en over vijf jaar. Een dag waarop ik uren met mijn telefoon in de hand heb gezeten, terwijl ik ook een boek had kunnen lezen.

Ik weet niet of ik een leven wil leven waarin ik alleen maar méér wil doen. Waarin ik niet geniet van wat ik al gepresteerd heb, maar alleen bezig ben met haasten naar mijn volgende doel. Ik wil niet dat mijn leven aan me voorbijraast — ik wil genieten van elke stap die ik zet. Het is niet voor niets dat ik van een stad naar een dorp ben verhuisd, waar ik me omring met natuur, wilde paarden en Schotse hooglanders. Ik wil met aandacht mijn eten koken, met Vince wandelen, de bladeren aan de bomen horen en zien bewegen, in mijn tuin werken. Lekker langzaam, lekker bewust.

Het hoeft allemaal niet snel. Mijn huis hoeft niet binnen een jaar volledig af te zijn. Ik hoef niet al over vijf jaar mijn gewilde Mustang te rijden. M’n leven is niet per se leuker als ik vol gas blijf gaan. Er zit natuurlijk ook plezier in naar mijn doelen toewerken en verlangen naar wat ik wil. Dus laat ik daar dan maar lekker lang van genieten.