Op 9 oktober 2021 overlijdt Ruud. De grote liefde van Jeannot Peijen — die over díe liefde, verlies, hoop en een nieuwe toekomst schrijft in zijn boek Ik had je graag verteld hoe mijn dag was. Niet geheel toevallig komt dat uit op dezelfde datum, maar dan drie jaar later. Ik wilde het ontzettend graag lezen en kreeg het nog voor de verschijning opgestuurd van de uitgeverij, waardoor deze recensie nu, op de dag van verschijning, al online staat. (Om maar meteen een voorschot te nemen: ik begon met lezen zodra het binnenkwam en legde het pas weg toen ik het uit had. Wát een boek.)
Ruuds overlijden maakte indruk. Niet alleen op mij, iemand die hem alleen via Twitter kende, maar op praktisch heel Nederland. Ook zijn boek (Ziek Gelukkig) raakte me — en wat was het hem gegund om alle lof mee te krijgen. Maar óók Jeannots verhaal maakte impact: zijn speech op de uitvaart en het feit dat hij, zo jong als hij was, achterbleef met een berg liefde die hij Ruud niet meer (fysiek) kon geven. Weinig twijfel dus over of ik Ik had je graag verteld hoe mijn dag was wilde lezen, maar des te groter de schoenen om te vullen. Is dat gelukt? Je leest het hier.
Ik had je graag verteld hoe mijn dag was
Jeannot is nog een jonge twintiger, loopt stage op de Zuidas, haalt alles uit het leven en wordt tot over zijn oren verliefd op Ruud. Maar dan ontdekt Ruud weer een bultje op zijn rug, wat na een eerdere melanoom angst inboezemt. Het is slecht nieuws: de kanker is terug. En uitgezaaid. Op 9 oktober 2021 overlijdt hij. Jeannots wereld stort in, maar hij weet één ding zeker en dat is dat hij zijn toekomst niet wil opgeven. Hij wil blijven genieten van het leven — zoals Ruud ook altijd deed.
In Ik had je graag verteld hoe mijn dag was (aff.) lees je, volgens de achterflap, op liefdevolle en indringende wijze hoe het is om op zo’n jonge leeftijd je partner te verliezen. Hoe er hoop te vinden is tussen alle heftige emoties en hoe geluk en verdriet naast elkaar bestaan (hoe ingewikkeld dat ook is), terwijl je je een weg baant naar een nieuwe toekomst.
Wat mij betreft lees je veel meer dan dat, zoals wat echte liefde is, hoe nodig het is om naar elkaar om te kijken, dat je dierbaren die voelen als een warm bad je kunnen dragen en hoe gecompliceerd rouw is.
Een indringend en ontroerend verhaal over liefde en veerkracht — ik vertel je graag meer over Ik had je graag verteld hoe mijn dag was
Ik weet heus wel dat je nooit een boek by its cover moet judgen, maar dat doe ik lekker toch: ik hóu van het zwanenpaar op de voorkant. Zwanen staan symbool voor liefde — ze zijn één van de weinige diersoorten die monogaam zijn en zodra de partner overlijdt, verkeren ze in crisis en nemen ze de tijd om een nieuwe relatie aan te gaan. Het zijn sierlijke dieren die je meer leren over gratie, transformatie, kracht liefde en schoonheid. Ontzettend mooi gekozen én vormgegeven. 🦢♥️🙏🏻
Aan dit verhaal klopt natuurlijk één Heel Groot iets niet: dat Ruud er niet meer is en dat Jeannot op zo’n jonge leeftijd al weduwnaar is. Verder klopt alles aan dit boek — het is zo mooi geschreven en je merkt dat er goed over is nagedacht. Ik had je graag verteld hoe mijn dag was is natuurlijk ontzettend kwetsbaar, dat verdient die zorg en zorgvuldigheid ook. Je legt je ziel op tafel, je diepste dalen, je angsten, je grootste liefde. Om dat eer aan te doen en goed over te brengen, terwijl dit allemaal van jóu is, dat is een kunst. Een kunst die gelukt is: ik heb gehuild en gelachen. Ik voelde me ontzettend heen en weer geslingerd tussen emoties, wat ik met m’n voorliefde voor taal, schrijven en lezen enorm knap vind. Schrijven en lezen staat voor mij gelijk aan voelen; al is dat natuurlijk maar een fractie van wat Jeannot, Ruud en hun dierbaren voel(d)en.
Ik had je graag verteld hoe mijn dag was geeft je hoop. Zelfs als het allerergste denkbaar je overkomt, heb je een keuze in hoe je daarmee omgaat. Niet op de, naar mijn idee giftige, het-leven-is-zo-lekker-maakbaar-manier, maar het eerlijke verhaal. Waarin je je stinkende best doet, naar etterende wonden kijkt, het verdriet aangaat en zo weer voelt dat je zelf altijd voor het leven mag kiezen. Voor jezelf. Waar ik zelf lange tijd mee worstelde, omdat het voelen van de pijn, de rouw, het verdriet voelde als dé verbinding. Omdat het voelde als verraad als ik zei dat het goed met me gaat. Dit boek laat je zien, vóelen, dat het oké is om door te gaan — met de rouw. Dat je met het verdriet nog steeds alles mag zijn. Mag worden. Dat het geen rechte lijn is naar ‘je weer goed voelen’, dat er (jammer genoeg) geen checklist is om af te werken en dat je bij de laatste stap weer ‘lekker de oude bent’. Dat alles op jóuw manier mag, met een stap vooruit en weer drie terug. En dat het ongelooflijk waardevol is als je beschermende zwanen om je heen hebt, die je hun warme hals bieden en een stuk met je meezwemmen, zodat je je gedragen voelt.
Zoals Ruuds familie na het overlijden al zo mooi zei: aan jouw liefde is niets dood. Die liefde is zo ontzettend voelbaar in dit boek. Hoe ze dit samen deden en doen, al ben je alleen met jóuw verdriet, geeft hoop voor de toekomst. Niet alleen voor die van Jeannot — voor die van ons allemaal. Want als eenieder omkijkt naar een ander, worden we allemaal gezien.
Zoals de onlangs (ook veel te jong) overleden Jaimy Vanenburg zei: “Vergeet niet te leven.” En hoewel dat niet letterlijk in Ik had je graag verteld hoe mijn dag was staat, is dat wel de belangrijkste les die ik eruit meeneem: houd minstens zo veel van het leven als dat Ruud deed, blijf in verbinding met jezelf en de mensen om je heen en vóel. ♥️
♥ Waardering: 9.
Jeannot Peijen — Ik had je graag verteld hoe mijn dag was — over liefde, verlies en een nieuwe toekomst
Lev. / 2024 / 9789400516212
Ik had je graag verteld hoe mijn dag was is bij Bol.com te koop voor €21,99.Ik heb Ik had je graag verteld hoe mijn dag was gekregen. Deze blogpost bevat affiliatelinks.
Meer boekentips nodig? Een overzicht van al mijn boekrecensies tot nu toe vind je hier. Eerder weten welke boeken ik op dit moment lees? Volg me dan op Instagram.
Ook goed om te weten, als je zelf ook liefde wil verspreiden en mee wil bouwen aan een hoopvolle toekomst: Jeannot is actief en adviserend lid van stichting Ziek Gelukkig — opgericht vanuit het gedachtegoed van Ruud, die ondanks alles gelukkig kon zijn en zo van het leven hield. Deze stichting biedt financiële ondersteuning voor onderzoek en systeemverandering op het gebied van mentaal welzijn binnen het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Daarnaast geven ze handvatten en bieden ze geluksmomentjes aan mensen die ziek zijn en hun naasten, zodat meer mensen ‘Ziek Gelukkig’ mogen leven — totdat er ooit, hopelijk, een dag komt dat dat niet meer nodig is. Jeannot is ook in te huren als spreker, o.a. over persoonlijke groei en veerkracht.
