Eigenlijk al mijn hele leven roep ik dat ik niet wil trouwen. Niet omdat ik zo verbitterd ben wat betreft de liefde (oké, ook), maar vooral omdat ik gewoon intens opzie tegen zo’n bruiloft. Ja, het lijkt me de horror.
Veel vrouwen dromen van een huwelijk en willen niets liever dan trouwen. Het moet dan ook de mooiste dag van je leven zijn. Daar begint het dus al. The pressure! Het móet de mooiste dag van je leven zijn. Wat nou als mijn haar niet wil zitten? Als ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt? Als ik gewoon even geen zin heb? Ja, dat kan dus niet. Maar het gaat niet eens alleen om de dag zelf. Er gaat dus ook nog maanden werk aan vooraf.
Je begint al bij zo’n aanzoek. Verschrikkelijk. Zal je net zien dat het gebeurt op een manier waar je altijd al nachtmerries over had. Of dat het wel heel tof gedaan is, maar dat het geschreven staat en er een spelfout mee gemoeid gaat. Dan gaat dat hele huwelijk dus mooi niet door. Maar goed, mocht het aanzoek dan wel goed gaan, dan kom je dus aan bij het uitzoeken van een jurk. Eerst pas je honderden jurken in honderden kleuren. Wil ik wel of geen sluier? Wil ik trouwen in wit? Of zal ik gewoon lekker tegendraads in een andere kleur trouwen? En koop ik dan een jurk op de groei of juist een jurk die net te klein is, zodat ik af moet vallen?
Als je dan al die ellende achter de rug hebt, spontaan 15 kilo bent afgevallen door de keuzestress en je outfit bij elkaar gesprokkeld hebt, moet je dus ook nog ineens op je paasbest ten tonele verschijnen. Een spray tan (hoe donker? waarom bestaan er zoveel opties?), een manicure, een pedicure en de hele mikmak. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat je ook nog schoenen aan moet onder je jurk. Shit. Op hakken houd ik het gemiddeld 18 minuten vol en zo’n bruiloft duurt doorgaans wat langer. Maar er is dan natuurlijk weer niemand die het waardeert als ik op mijn Jordans in het huwelijksbootje stap. Weer 8 kilo afvallen door de keuzestress en het urenlang slenteren door alle denkbare steden om het perfecte paar hakken te vinden. Moet je weer terug om je jurk nog wat meer in te laten nemen, want je had natuurlijk nooit gedacht dat je zó veel af zou vallen.
Mocht je dan alles overleefd hebben en echt klaar zijn voor de grote dag, moet je ook nog eens stil zijn tijdens zo’n dienst. Hoe werkt dat? Je kan toch niet luisteren naar wat zo’n ambtenaar over je te zeggen heeft, zonder hem van repliek te dienen? Dat kán toch gewoon niet? Jongens, jullie begrijpen, ik vind het allemaal nogal wat. Oh, the pressure.
(Wie nu voor de grap een reactie plaatst met een huwelijksaanzoek met spelfout, is af.)
10 reacties
Jammer, had ik de hoop op jou gevestigd … geen jurk en accessoires uitzoeken met mn dochter :'(
Nee hoor, blijf lekker vrijgezel(lig). We maken er op een andere manier een ‘feestje’ van.
De enige reden om te trouwen voor mij zou zijn dat het officieel is en je kan zeggen dat het je man is. Maar ik zou al die keuzestress niet eens overleven, ben al zo’n zenuwpees.
Zou jij uberhaupt kunnen trouwen met iemand die spelfouten maakt?
Absoluut niet.
DIT JA. En stel dat je bij dat gedeelte van “ja ik wil” komt en je stem slaat over? Of je zegt het verkeerd? Of je verspreekt je? Wat als je ineens supernodig naar de wc moet? En dan zit je ook nog eens aan de persoon met wie je trouwt vast. Nee, ik wil ook niet trouwen.
Jongen, ik moet nog eerst ja zien te zeggen tegen een relatie. Tegen daten! Meine gute. Maar mocht ik ooit mezelf ten huwelijk vragen, dan jawel hoor. Gaan met die hap.
Bij alleen al het woord ‘daten’ slaat de schrik me om het hart.
Haha, geniaal, leuk hoe je hier zo vastberaden schrijft over je standpunt! Zelf zou ik zeker wel willen trouwen. Het lijkt me heel mooi om de liefde tussen mij en (dan) mijn man te bezegelen met een bruiloft, en het werk vooraf lijkt me eigenlijk best tof! En ach, je kan altijd nog een weddingplanner inhuren ;)
Ooh, leuk geschreven! Ik ben het helemaal met je eens, dat is ook de reden waarom ik niet wil trouwen. En gewoon omdat ik het onzin vind.
Wat leuk geschreven! Ik heb nog een paar andere redenen waarom ik niet zou willen trouwen: ik huil zekersteweten tranen met tuiten van de emoties en spanning daar gaat het perfect opgemaakte gezicht! En ik knoei op alles en iedereen en zeker op witte jurken. Ode aan het niet trouwen.