These heels are made for walking… nah, just kidding.
Meld je. Alsjeblieft. Bel me, WhatsApp me, Facebook me, Instagram me, doe iets. Want ik word lichtelijk gestoord. En wellicht helpt het als er iemand over mijn rug loopt. Sinds ik mijn hernia heb (ja, echt, ik ben een lichamelijk wrak en ik voel me soms 82, dus dat compenseer ik met mijn kinderlijke gedrag) ben ik echt wel wat rugpijn gewend. Maar sinds vorige week heb ik ontzettend last van mijn bovenrug. Ik kan dus niet meer zo top zitten en liggen gaat ook niet van een leien dakje. En als ik niet kan liggen, dan valt bijna mijn hele leven in duigen. Liggen is mijn hobby.
Maar goed, ik wilde niet alleen maar klagen. Wat ik eigenlijk wilde zeggen hiermee… pijn doet rare dingen met je. Wie mij kent, weet dat slaap heilig voor me is. Je krijgt me midden in de nacht echt mijn bed niet uit, tenzij mijn huis in brand staat. Of tenzij je sushi voor me hebt gehaald en het nog beneden staat. Dan wil ik er ook nog wel over nadenken. Maar kinders, ik ga dus midden in de nacht* opstaan. Voor de fysiotherapeut. Omdat hij alleen om half acht in de ochtend een plekje voor me had. Half acht moet ik daar dus zijn, hè. Dat betekent dat ik dus echt héél vroeg op moet. Lord, have mercy.
* alles voor zeven uur in de ochtend is voor mij midden in de nacht, oké.
2 reacties
Ahhh rugpijn, ik haat het. Ik heb zelf scoliose (gehad), heel vervelend. En ik herken het helemaal, mij kun je beter ook nergens voor wakker maken voor 7 uur ’s ochtends.
Ah dat heb ik ook. Ik kijk de hele dag uit tot ik weer naar bed kan. Maar als je zelfs niet meer kunt liggen… Sterkte