Weer liet ik me verleiden. Na een heerlijke behandeling aan mijn gezicht (niet dat ik het nodig heb, maar is puur omdat ik decadent wil zijn), wilde ik de salon verlaten. Maar pal naast de deur, geheel strategisch geplaatst, stond een tafeltje dat schreeuwde “HIER KAN JE JE NAGELS LATEN DOEN MET OPI EN ZO EN DAT IS HARTSTIKKE LEUK”. Je raadt het al. Ik zwichtte, liep weer terug en vroeg hoe lang het zou duren om die afgekloven stompjes van me te renoveren. Een positief antwoord drong mijn oren binnen en ik nam plaats aan het tafeltje. Voordat er aan mijn nagels gewerkt werd, mocht ik een kleurtje kiezen. “Doe maar felrood”, zei ik. En dat kreeg ik. De behandeling was super, mijn handjes werden in de watjes gelegd en ik was zeer tevreden met het resultaat. Vier weken lang niks aan je nagels doen en toch prachtige, verzorgde handen hebben. Geweldig genoten. Tot het er echt af moest. Het verwijderen zelf was geen probleem, maar… ik had dus weer lelijke nagels. Gelukkig waren ze nu wel hard en lang, dus ik kon ze eventueel weer van een lakje voorzien. Dat deed ik. Omdat die sierlijke handen me toch wel bevielen, scoorde ik verschillende (peperdure!) lakjes van Essie en een pot Lemony Flutter van Lush. Ik smeerde en lakte me suf en wist mijn nagels in stand te houden. Wekenlang behandelde ik ze met liefde. Maar het mocht niet baten. De stompjes zijn terug.
Menu
2 reacties
Bij mij is het vaak andersom, juist als ik prachtige nagels heb besluit ik weer om fanatiek gitaar te gaan spelen en dat is echt niet te doen met lange nagels. Dan maak ik er vrijwillig stompjes van…
Ik werd er zo langzamerhand ook gek van, hoor. Twee nagels waren helemaal gescheurd, dus ik moet die wel knippen en vijlen. Bleef telkens met mijn nagels tussen de toetsen van mijn MacBook zitten!