ik verklaar de liefde aan…

De zondag. Wat is er heerlijker dan wakker worden, op je klok kijken en denken: ‘hé, het maakt mij eigenlijk geen fluit uit hoe laat het is. Ik kan blijven liggen tot de honger het wint van mijn luiheid’. Wat is er heerlijker dan al slaapwandelend naar beneden te gaan, daar je cappuccino te maken en overheerlijke croissants naar binnen te proppen? Ik kan eigenlijk maar weinig bedenken. De zondag staat voor mij voor ultieme luiheid. In mijn joggingpak op de bank hangen, slechte tv-programma’s kijken (weliswaar met een schuin oog, want eigenlijk heb ik een beetje een hekel aan tv), blogs lezen, fora afstruinen en af en toe een flinke mok thee naar binnen gieten. Of nou ja, alleen de thee. De mok niet. Krijg ik een inkakmoment, moet ik een half uur moed verzamelen en opstaan, naar de keuken lopen en een beker Nesquik maken. Af en toe schrijf ik een stukje. Ik heb ontdekt dat ik dat te weinig doe, want eigenlijk wil ik elke dag een stukje posten. Schrijven maakt me blij en ik moet dat zeker vaker doen. Gelukkig is de zondag nog niet voorbij! Na zo’n zondag ben ik afgepeigerd. Dan is het verplicht om op tijd naar bed te gaan en met een goed boek en mijn dekens te kroelen.

I’m easy like sunday morning…