Ja, ik weet heus wel dat een paard een edel dier is en dat we dan niet met termen als ‘bek’ mogen smijten. Maar daarvoor moeten jullie bij mijn gezin zijn. Ruim 20 jaar geleden had mijn mams het ingenieuze idee om mij de naam ‘Lenneke’ mee te geven. Hartstikke leuk natuurlijk, zul je denken. Of niet, maar dat terzijde. Men heeft al van oudsher de neiging om een baby een verkleining van de echte naam toe te kennen. Nou werd ‘Lennekutje’ niet erg gewaardeerd, dus werd ik gedoopt (niet echt, hoor) tot Lek of Lekkie. Al vrij vlot kreeg ik tanden en die moesten natuurlijk ook gewisseld worden. Je raadt het misschien al: die stonden niet allemaal even netjes en niet zonder overbeet in mijn mond. De Lek-trend werd voortgezet en deels aangepast. Een nieuw kind werd samen met de nieuwe tanden geboren: Lek Paardenbek. Aangenaam.
