“omdat het zo hoort”

Eén van de zinnen die ik het vaakst in mijn leven gehoord heb – naast “Lenn, houd je mond eens” en “kan je héél even rustig doen?” – is denk ik toch wel “omdat het zo hoort”. Ik vermoed een causaal verband: dergelijke zinnen vind ik elke keer dat ik ze hoor een beetje irritanter.

Ik vind het heftig dat ‘omdat het zo hoort’ een heus argument lijkt te zijn. Waarom moet ik trouwen? Ik wil helemaal niet trouwen, want weet je wat voor rompslomp dat allemaal is? Sterker nog: ik vind samenwonen al een ding van jewelste. En dan moet ik het ook nog doen in de juiste volgorde: eerst samenwonen, dan trouwen en dan kindjes krijgen. Ik weet niet eens of ik kindjes wil. Ik weet niet eens hoe het werkt om samen te wonen. Waarom moet ik stipt om zes uur dampende pannen op tafel hebben staan? Als ik rond die tijd geen honger heb, eet ik gewoon later. (Haha, nu moeten jullie niet echt denken dat ik heel vaak kook hoor, ik ben een heuse ambassadrice van alle bedrijven die eten bezorgen.) En als ik rare eetcombinaties heb, is het argument ineens “dat dat niet zo hoort”. Ja, ho eens. Iedereen die dit jaar tegen me zegt “dat het zo hoort”, “dat het niet zo hoort” of “wij doen het al jaren zo”, is af. Live and let live. Kusjes.