Al jarenlang profileer ik me als een boekenwurm. Echte winterkost is voor Loesje en mij dan ook drie dikke boeken en chocomel met rum. Maar het is tijd om aan jullie op te biechten dat ik lezen eigenlijk intens haat. Het begint al met het uitzoeken van een boek. Ze zeggen wel eens ‘don’t judge a book by its cover’. Jemig, wat een lariekoek. Ik doe dat dus gewoon wel. Als een boek me niet al meteen aanspreekt (“hé Lenn!”), dan wordt het niks tussen ons. Tenzij ik natuurlijk lovende verhalen heb gehoord, maar dat buiten beschouwing gelaten. Goed, dan sta je dus in een boekwinkel en word je omringd door duizenden boeken. Hoe kies je dan? Toegegeven: ik heb onwijze keuzestress, maar mijn sterrenbeeld is een legitiem excuus. Bij het kopen van een boek kom ik ook meteen aan bij probleem twee: ik ga daar nog eens failliet aan. Boeken kan ik niet weerstaan. (Net als schoenen. Maar ach.) Dat is nog niet eens het ergste. Het ergste is dat ik bijna een tweede huis moet gaan kopen om al mijn boeken kwijt te kunnen…
Ach, dat is allemaal van latere zorg. Wat nu vooral pijnlijk is, is dat mijn sociale leven compleet op zijn gat ligt als ik weer eens een nieuw boek heb gescoord. Ik lees namelijk aan één stuk door, waardoor ik mijn vrienden verwaarloos en mijn laptop of telefoon ook gewoon niet aanraak. Ik lijk van de aardbodem verdwenen en hoewel ik dat prima vind, vinden anderen dat niet.
Wat ik overigens veel minder prima vind, is het moment waarop ik besef dat ik nog maar een paar pagina’s van het boek te gaan heb. Eigenlijk wil ik dan gewoon stoppen met lezen en het moment van executie uitstellen. Maar helaas, zo werkt dat dus niet. Met mijn megagrote gebrek aan discipline lees ik dus gewoon door en heb ik het boek binnen afzienbare tijd uit. Dat is dan ook meteen een regelrechte ramp. Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik een boek uit heb. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik een dag lang niet aan een ander boek kan beginnen, omdat ik nog te veel in het verhaal zit.
Ja, jongens, het leven van een boekenwurm gaat niet over rozen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe het voelt als je per ongeluk een heel slecht boek leest…
