Zoek
Sluit dit zoekvak.

Het verband tussen ziekenhuizen en stress

Een groot fan van ziekenhuizen ben ik nooit geweest. Maar de laatste keer dat ik er was, ontdekte ik waarom ik zo’n stress krijg als ik in een ziekenhuis ben.

Het begint al met het zoeken van de juiste afdeling. Het ziekenhuis waar ik vaak kom, ken ik op mijn duimpje, aangezien ik er gewerkt heb. Boy, I was wrong. Waarom wordt een ziekenhuis zo extreem verbouwd? Ik herkende alleen het restaurant nog. Goed, even uit mijn “ik hou niet van veranderingen”-modus komen en op zoek naar de bordjes. Er zal vast ergens aangegeven staan waar afdeling H nu ineens gebleven is. Jullie weten: wie zoekt, zal vinden. En dat deed ik. Ik vond de juiste afdeling en de juiste kamer met de juiste patiënt. Echt praten kon hij niet, aangezien hij aan zijn kaak geopereerd is. Hij zwaaide met een briefje waar ik een artsenhandschrift op dacht te herkennen. Probeer dat dus maar eens te ontcijferen… Na enig hersengekraak en gebaren besefte ik dat ik medicijnen moest gaan halen. Vroeger, toen ik nog wist waar die apotheek zich ergens in dat pand bevond, zou dat een stuk simpeler zijn.

Eenmaal met mijn knapzak onderweg, ging het eigenlijk verbazingwekkend snel. Ik had moeten weten dat hardlopers doodlopers zijn. Werkelijk die hele apotheek was gevuld met mensen. En mijn geduld is nou niet echt om over naar huis te schrijven. Mijn stressniveau bereikte zo ongeveer de max. Na een half uur lijdzaam wachten ontdekte ik dat je dus een nummertje moest trekken. Handig wel dat je dan ook nog op zoek moet naar het apparaat waar je dat kan doen. En als je dat ding dan eindelijk gevonden hebt, je vier opties hebt:

Schermafbeelding 2014-10-14 om 10.22.35

Ja, wat kies je als je een recept hebt, medicijnen komt afhalen én het om ontslagmedicatie gaat? Keuzestress alom. Ik drukte de knoppen dus maar gewoon allemaal in. Na 48 minuten was ik eindelijk aan de beurt. Ik overhandigde de apotheker het recept waar op stond dat het voor iemand is die is geboren in het jaar 1954. Ze stelde me de pijnlijkste vraag sinds ooit. “Is het voor uzelf?”. Gelukkig verkopen ze bij de apotheek ook verjongende gezichtscrème.

Je las een blogpost van Lenneke Manschot – copywriter en ondernemerscoach. Hier voor jouw tekstuele aantrekkingskracht én om je meer plezier en vertrouwen in het ondernemen te geven.

Ook betere copy en daarmee meer succes? Je oplossingen:

Meer weten? De creatieve dienstverleners en kennisondernemers die mij inhuurden, schreven handige reviews en je vindt hier uiteraard een hele pagina over mij.

Handige ondernemers- en teksttips en exclusieve content voortaan in je mailbox? Leuk! Al meer dan 500 mensen meldden zich ervoor aan. Jij ook?

4 reacties

  1. Apothekers zijn gewoon geneeskundestudenten die niet tegen bloed konden en zich dus maar met medicijnen bezig zijn gaan houden :p

Reageren? Graag!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Dit is een veilige plek waar we respectvol met elkaar omgaan. ♥️ Je gegevens zijn veilig bij me — en ik meld je ook niet stiekem aan voor mijn nieuwsbrief. Velden met een * zijn verplicht.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.