Ik kijk bijna nooit tv, maar De Slimste Mens is een programma dat ik graag kijk. Ik heb daar enorm van hem genoten — zoals ik daarvoor ook al deed. Iemand met zo veel positiviteit en veerkracht, daar kan ik niet anders dan bewondering voor hebben. En wat schrok ik, toen ik de tweet van Rianne Meijer las: “Marc de Hond was zo iemand die weliswaar heel ziek was, en veel te vaak ook, maar van wie je toch dacht dat hij niet dood kon. #hebliefderestisruis” Via een e-mail van de uitgeverij (Lev.) ontdekte ik dat Marc de Hond een boek had geschreven en dat het nu, na zijn overlijden, uitkwam. Een boek dat ik heel graag wilde lezen, dus extra dankbaar dat ik het kreeg.
Licht in de tunnel
In Licht in de tunnel vertelt Marc de Hond openhartig over de periode nadat hij te horen kreeg dat hij kanker had. Zelfs tijdens de allerdonkerste momenten weet deze man vol optimisme en humor licht te brengen.
maar we hangen zelf de lampjes op.”
Eind 2018 hoorde Marc dat hij ziek was. En toen besefte hij: er is een grote kans dat hij zijn kinderen niet zou zien opgroeien. Hij besloot een dagboek bij te houden. Een periode van veel slecht nieuws en donkere momenten, maar ook vooral positiviteit en grappen. En die lampjes in de tunnel? Dat waren het bijzonder huwelijksaanzoek in Carré, het afscheidsfeest voor zijn blaas die verwijderd moest worden, de pretparkbezoeken met de kinderen op de goede dagen en het huwelijksfeest waarop Marco en zijn vrouw Remona al wisten dat hij niet meer beter zou worden, maar de gasten geen idee hadden.
Marc de Hond overleed op 3 juni 2020. Naar zijn wens verscheen zijn boek na zijn overlijden, amper twee jaar na de diagnose.
Dit vind ik van het boek
Ja, wauw. Van sommige boeken hoop je vanuit de grond van je hart dat ze écht goed zijn. En dat is Licht in de tunnel. Ik kreeg het op een zaterdag binnen en ik ben ook de hele dag binnengebleven, want ik wilde dit boek in één ruk uitlezen. Ik kon het niet wegleggen, dus ik bleef er zelf maar mee liggen — op de bank. Ik heb gelachen, gehuild, bewonderd, genoten, gesnotterd en alles ertussenin. Het is een schitterend boek, zo intiem, kwetsbaar en persoonlijk.
Het is een kunst om zo dapper te zijn als Marc. Hij gaat alles aan en dat met zo ontzettend veel liefde en optimisme. Herinneringen maken — geen dagen aan je leven toevoegen, maar leven aan je dagen toevoegen. Een boek schrijven als onderdeel van je nalatenschap, waarin je zó eerlijk bent. Eerlijk over lichamelijk ongemak, de emoties die het met zich meebrengt als je partner je luier verschoont. Eerlijk over de laatste keer seks. Eerlijk over wat zijn naderende dood met zijn dierbaren deed: een boze dochter, een vader die al zo veel verdriet heeft gehad. Over wat Marc allemaal regelde voor na zijn dood. Hoe hij alles deed om zijn gezin zo goed als het kan achter te laten. Het boek is gevuld met liefde, dankzij een man die na zo’n vreselijke diagnose alsnog de schoonheid zag van het leven. Van alles om hem heen.
Marc maakt je pijnlijk duidelijk dat het leven nu eenmaal oneerlijk is. Dat je nog zo hard kan vechten om te overleven en zo’n enorme wil om 82 te worden kan hebben — het is een kwestie van geluk. Je doet je best, maar als de behandeling niet aanslaat, ben je machteloos. Mooi hoe hij het omschrijft, dat je van kanker niet kan verliezen. Net zo min als dat je kan winnen. Je hebt geluk of je hebt pech. En als je overlijdt, is de kanker ook dood, dus dan is het hoogstens gelijkspel.
Hoewel het een loodzwaar onderwerp is en de familie de ene tegenslag na de andere te verwerken krijgt, maakt Marc je geregeld aan het lachen. Met galgenhumor, een soort die ik enorm kan waarderen. Zoals zijn pleegmoeder die, nadat ze zei dat ze Remona zo’n geweldige meid vond, zei dat je in het leven altijd krijgt wat je verdient. En dat Marc dan vraagt: “Mama, even voor de zekerheid. Hebben we het hier over Remona of over mijn dwarslaesie en blaaskanker?”
Of: “Ja, maar ik ben ook ontzettend scheef, mijn ruggengraat is model geweest voor het circuit van Zandvoort. En weet je, ik maak me weleens zorgen, dat ik straks negentig ben en er alleen voor kom te staan. Probeer dan maar eens met die kromme rug en een bochel aan een fatsoenlijke nieuwe chick te komen! Of als de complete familie van Remona in de groepsapp een weekendje naar een bungalowresort boekt voor begin volgend jaar, kan ik het niet laten om meteen te reageren met: ‘Top! Ik verheug me erop!'”
Een ontzettend inspirerend boek dat ook nog eens makkelijk leest. En echt: ik gun iedereen een beetje Marc de Hond in zijn of haar leven. Mocht je niet kunnen wachten tot je dit boek ook binnen hebt, want in godsnaam, koop het, lees dan ook het interview met Marc de Hond in de Volkskrant.
Het risico op blaaskanker is bij mensen met een dwarslaesie tot 28 keer groter dan bij mensen zonder dwarslaesie. Een jaarlijks onderzoek kan helpen om de diagnose eerder te stellen, waardoor er grotere overlevingskansen zijn.
♥ Waardering: 10.
Marc de Hond — Licht in de tunnel
Lev. / 2020 / 9789400513440
Licht in de tunnel is bij Bol.com te koop voor €20,99.Ik heb Licht in de tunnel gekregen.
Meer boekentips nodig? Een overzicht van al mijn boekrecensies tot nu toe vind je hier. Eerder weten welke boeken ik op dit moment lees? Volg me dan op Instagram.
2 reacties
Het lijkt me een heel mooi boek! Wel heftig ook.
Ja, allebei waar!