Het is bij mij thuis een echte traditie: op kerstavond kijken naar All You Need Is Love. Tranen met tuiten, chocola en jaarvoorraden drank gaan er doorheen op zo’n avond. Maar dit jaar besefte ik dat dit echt een intens sadistisch programma is.
All You Need Is Love heeft verschillende scenario’s:
• Robert ten Brink komt bij je op de bank zitten en houdt je een half uur aan de praat, waarna hij gaat vertellen dat je geliefde voor je deur staat
• je wordt middenin de nacht uit je bed getrokken om mee te gaan naar Canada en je hebt maar tien minuten(!!) om je spullen te pakken
• plotseling staat je grootste liefde voor je neus
Het ergste scenario is wanneer je dus uit je geliefde nachtrust wordt getrokken en plotsklaps naar Canada moet vertrekken. Ten eerste is het land gruwelijk koud. Kou en ik zijn echt de slechtste combinatie die je je kan voorstellen. Daarnaast liggen er meters sneeuw. Sneeuw is leuk, hoor, maar niet als je al drie dagen in hetzelfde land bent als je lover en je toch bij hem wordt weggehouden. Als je hem dan eindelijk mag zien, moet je eerst kilometers door de sneeuw ploegen, vijf keer finaal op je snufferd glijden en je snotneus afvegen voordat je hem eindelijk eens een kus kan geven. Jullie begrijpen: mij hoef je hiervoor niet op te geven.
6 reacties
Haha heerlijk dit. Doordat wij geen tv meer hebben, was ik de AYNIL kerstspecial helemaal vergeten. Eigenlijk wil ik die nog wel even terugzien (avondje janken).
Haha leuk om te lezen
Het mooiste van alles is dat ik robert heb gespot op dezelfde veerboot in nieuw-zeeland met z’n hele filmcrew en even later in auckland een man tegen kwam die robert mee had genomen op een vliegreisje over nieuw-zeeland en toen voelde ik me voor even heel close met robert.
Maar verder heb ik het niet gevolgd :’)
Haha! Ik vind het een heerlijk programma :)
Haha, mij moet je daar ook niet voor wakker maken hoor. Dat hij dan maar naar mij komt, ik blijf lekker in mijn bed. ;)
haha leuk stukje. Er gebeurt eigenlijk altijd hetzelfde.