Het is nooit mijn grootste talent geweest. En dan heb ik het over keuzes maken. Ik ben niet lui (of nou ja, ik ben niet altijd lui) en ik treuzel niet (soms), maar ik kan gewoon niet zo goed kiezen. Te veel keuzemogelijkheden kan ik niet verwerken. Het gaat dan ook standaard als volgt: “Wat wil je drinken?” “O, maakt niet uit, geef maar wat.” “Maakt niet uit, dat hebben we niet.” “O. Nou ja, kies maar wat. Het maakt niet uit. Echt niet. Kies maar gewoon wat. Ik ben de moeilijkste niet en zo.” Er klinkt dan meestal een diepe zucht, van ergens uit de kleine teen en dan wordt er min of meer voor me besloten. Of beter gezegd, het aantal keuzes wordt gereduceerd tot twee. “Melk of water?” “Doe maar melk.”
Het lullige hiervan is dat keuzes maken een groot deel van het (of in ieder geval mijn) leven is. Regelmatig word ik geconfronteerd met het maken van keuzes, groot of klein. Wil ik wel blijven studeren? Wat voor thee wil ik? Welke sieraden zal ik vandaag dragen? Welk maskertje zal ik vandaag gebruiken?
Vandaag heb ik dan weer wel een knoop doorgehakt. De keus om dit stukje te plaatsen was erg gauw gemaakt. Wat een vooruitgang.
2 reacties
Haha, leuk geschreven! (en helaas erg herkenbaar, keuzes maken is eeuh, niet erg mijn sterkste punt, en dat is zwak uitgedrukt…)
Heb helaas precies hetzelfde. Waarom hebben ze in godsnaam zoveel soorten thee uitgevonden? Volgens mij heb ik wel eens gelezen dat hoe minder keuzes je hebt, hoe gelukkiger je bent met de keuze die je maakt…