door de lens: dierenarts, dip, dankbaar

Het liefst begin ik mijn weekoverzichten altijd met dat het een fijne week was, maar dat was het helemaal niet. Ik heb wel mijn best gedaan om iets leuks van dit overzicht te maken, deel wat er in mijn hoofd gebeurde met je en laat je zien wat ik heb gedaan om me nu weer helemaal goed te voelen. Dank je wel dat je hier weer bent. ♥️

ZONDAG
Een heerlijk, rustig begin van het nieuwe jaar. Ik ben wel héél moe — wat ik normaal wel altijd verwacht na de jaarwisseling (want: de hele dag geknal, een doodsbange en boze hond die bij elke vuurpijl en knal keihard blaffend door het huis sjeest en dagenlang extra alert zijn), maar dit jaar niet. In mijn hoofd is dat een enorme tegenvaller, want ik wilde nou juist dit jaar zo fit en energiek zijn. Goed, nou ja, het is wat het is en, zoals ik ook al deelde op Instagram: niet alles hoeft vóór 1 januari geregeld te zijn. Die kledingkast opruimen kan ook een week, een maand of wat zeg ik, zelfs een jaar later.

Normaal maak ik altijd schoon op zondag, maar omdat ik dat op oudejaarsdag deed, sla ik het deze zondag even over. Des te meer tijd voor Animal Crossing, oliebollen, koffie, luieren en…

… kijken hoe het er met #projectpassiefinkomen voor staat. Na het shoppen van twee luchtjes (waarom zijn ze altijd tegelijkertijd op?!) en m’n shampoo, besloot ik ook effe mijn commissie bij onze vrienden van Bol te checken. Nou, als dit een voorbode is voor hoe het in 2021 gaat, ben ik één blije meid. 🤑

Ik draai ook het weekoverzicht in elkaar. Ik doe er veel langer over dan ik wil en dan nodig is, dus dat geeft wel aan hoe ik me voel, haha.

Ik heb geen zin meer om wat voor scherm dan ook te zien. Dus ik kruip in bed met een kop thee en een boek. Dit keer lees ik Wat nou als het ook anders kan? van Janne Schuijn. Dat boek heb ik al heel lang in huis en ik begon er ongeveer een jaar geleden al aan, maar op een of andere manier ben ik na een paar hoofdstukken gestopt. Zonde, want ik vond en vind het wel een goed boek, dus ik ben blij dat ik weer opnieuw begonnen ben.

Na alle oliebollen heb ik wel weer zin in een portie groenten, dus ‘s avonds staan er spruiten met gekookte aardappelen en een stuk rollade op het menu. 🤤

MAANDAG
Jaaa, het klinkt misschien oppervlakkig, maar ik ben écht heel erg blij dat mijn geurtjes binnen zijn. Ik heb dat al wel eerder laten vallen: ik heb er nog steeds geregeld moeite mee om dingen voor mezelf te kopen die ik niet per se kan linken aan persoonlijke ontwikkeling of ‘een investering in mijn bedrijf’. ‘Het is niet nodig, ik zie toch niemand, dus voor wie doe ik parfum op?’. Nou, voor mezelf dus.

De overtuigingen die je hebt — door hoe je bent opgegroeid of door wat mensen om jou heen ‘normaal’ vinden —, zitten vaak héél diep. Zo denk ik dus dat het veel te duur is. Want, ja, oké, ik heb nú het geld wel, maar wat als ik een maand geen opdrachten heb? En al werk je er hard aan om die overtuiging de nek om te draaien, dat wil niet zeggen dat ze nooit meer de kop opsteken of dat het moeiteloos gaat om tegen die overtuiging in te gaan. Dat geeft niet, want kleine stapjes zijn óók stapjes. En ik ben héél blij en dankbaar dat ik dit voor mezelf heb gedaan.

Verder werk ik deze dag aan een grote redactieklus. Ik doe het rustig aan en krijg het ook niet af, wat ik wel wilde, ondanks dat de deadline niet vandaag is. Aangezien ik dit jaar niet wil verzanden in avonden overwerk, stop ik op tijd.

DINSDAG
Ik voel me nog steeds niet op: ik ben móe, enigszins teleurgesteld in mezelf, ik heb last van mijn hernia en de uitstraling naar mijn been, ik heb PMS en nou, ja, dat. Ik besluit wel te werken, maar doe het hoognodige — zoals die grote redactieklus afronden. Dat lukt. Voordat ik eraan begin, wil ik mezelf geven waar ik behoefte aan heb. En dat is kaarten trekken uit een prachtige deck. De kaarten zijn gemaakt door Willemijn Welten (@willemijnwelten) en Mirjam de Ruiter (@mirjamderuiter) en zijn bedoeld om je te helpen te weten wat je wil en de moed te hebben om ervoor te gaan. Ik wil graag 5 kaarten trekken voor 2021 — naast dat ik dit nu elke ochtend doe — en maak er voor mezelf een klein, maar fijn ritueel van. De kaarten die ik trek… 👇🏻

Kaart 1:
vandaag wens ik
een frisse start
een nieuw begin
vol goede energie

Kaart 2:
vandaag wens ik
weten wat ik wil
de moed om
ervoor te gaan
staan voor wie ik ben

Kaart 3:
vandaag wens ik
dankbaarheid
voor moeder aarde
voor al hetgeen
dat ze ons oneindig geeft

Kaart 4:
vandaag wens ik
het besef
dat ik altijd
mijn eigen pad loop

Kaart 5:
vandaag wens ik
lekker in mijn vel zitten
helemaal comfortabel
in mijn eigen lijf

Het helpt. Ik voel me nog niet op en top, maar wel beter dan toen ik opstond. Ik kijk naar mijn werkplek en ben dankbaar. Dankbaar dat mijn bedrijf doordraait tijdens een pandemie, dat ik dingen doe waar ik blij van word en dat ik überhaupt het lef had om te gaan ondernemen. Ik brand wat palo santo, beantwoord mijn mails en stop weer op tijd met werken.

Nog een keer dankbaar: voor de keuze die verleden-Lenn maakte om niet te koken, maar een Indische rijsttafel aan te rukken. Je moet het leven niet moeilijker maken dan het is. 🤪

WOENSDAG
Het belooft een mooie dag te worden, als ik zo naar buiten kijk. 🙏🏻 Ik ben nog steeds niet op mijn best en besluit dat het oké is. We zijn er altijd zo op gebrand om negatieve gevoelens te weren of zo snel mogelijk op te lossen, terwijl het er gewoon mag zijn. Natuurlijk heb ik het ook liever niet, maar ja, het is even niet anders. Hoe harder ik ertegen vecht, hoe sterker het wordt. Dus ik laat het er zijn en geef mezelf waar ik behoefte aan heb.

Tijdens mijn rondje buiten, zie ik dit. Eerst dacht ik ‘hehhh?!?!??!’ en daarna ‘o! ja!’. Ik vind ‘m mooi.

Ik schrijf een blogpost voor een klant, omdat daar de deadline van nadert. Gelukkig gaat dat goed en zijn zowel zij als ik blij met het eindresultaat. Mooi, alles klaarzetten zodat het online kan. Toen kreeg ik deze melding op mijn Apple Watch en het raakte me. (Dit is van de app 1SE: een app waar je elke dag een seconde film in plakt, zodat je aan het einde van je jaar een video van je — in dit geval — 2021 hebt.)

Het hoognodige werk is af en ik duik de bank op. Even Animal Crossing spelen en daarna een dutje. Want dat ik me niet top voel, is prima, maar die moeheid wil ik echt heel graag kwijt.

Ik werd wakker van de bel en dat vond ik hélemaal niet erg, want ik wist al wat er kwam. De pakketbezorger stond voor de deur met… mijn nieuwe schoenen! Ook hier geldt weer: ik heb deze aankoop veel te lang uitgesteld. Ik droeg al jaren (letterlijk) hetzelfde paar als ik met Vince wandelde en er zaten serieus gaten in de zolen. Ik wilde er ‘niet te veel geld aan uitgeven’, want het zijn hondenuitlaatschoenen en die blijven nou niet per se erg mooi. Maar, ja, rugpijn is ook niet alles, dus ik wil wél graag goede schoenen. Ik was klaar met dat gedoe van mezelf, dus ik bestelde Adidasjes en ik ben er héél blij mee. Lopen ook erg lekker. (En, ja, sorry voor die sokken — ik kwam net uit bed en had eerst mijn sokken aan moeten doen en daarna mijn legging, maar zoals je ziet heb ik dat niet gedaan.)

Wederom zin in groenten, dus tijd voor witlof uit de oven met ham en kaas en zelfgemaakte aardappelpuree. Lekker voor me.

DONDERDAG
Ik voel me een stuk beter. Aan de ene kant omdat ik geen last meer heb van mijn lichaam, aan de andere kant, omdat ik de afgelopen dagen precies heb gedaan waar ik zin in had. De mist in mijn hoofd is opgetrokken en ik heb ook daadwerkelijk weer zín om aan de slag te gaan. BOFFEN! Ik vier het met oliebollen, ga aan het werk en heb om 11 uur schrijfpauze, want ik kijk naar een webinar van Amy (@fastforwardamy). Het helpt me enorm om te luisteren naar haar — ze motiveert en ik krijg er (nog meer) positieve energie van.

Ik deel over mijn afgelopen dagen op Instagram. Niet omdat ik medelijden wil (integendeel — niet nodig ook), maar omdat ik wil laten zien dat het ook bij mij weleens niet lekker gaat. Dat het perfecte plaatje niet realistisch is. Dat het oké is om je rot te voelen. En dat het ook oké is om je kwetsbaar op te stellen. Maar wat ik vooral wilde delen: er is niks mis met jou als je je niet altijd top voelt. Je bent geen oplichter als je mensen coacht, maar zelf ook niet altijd je shit together hebt. Je bent geen fraudeleus mens als je loodgieter bent en de kraan ook weleens bij jou thuis lekt. Je bent niet zwak of incapabel als je toegeeft aan wat je nodig hebt. Júist niet. Jij en al jouw gevoelens mogen er zijn. Niemand van ons heeft een gebruiksaanwijzing voor het leven gekregen. Dat je hier bent en je ding doet — dat is al bewonderenswaardig genoeg.

Ik kreeg wel heel veel lieve berichtjes en reacties, superlief. En om die van Lo moest ik te hard lachen. 😬

Also: ik ben in mijn leven vaker bij een psycholoog geweest dan bij de kapper en ik doe al jarenlang fanatiek aan zelfontwikkeling. (Niet omdat ik vind dat ik nu (nog) niet goed (genoeg) ben, maar omdat ik leren gewoon onwijs leuk vind en benieuwd ben naar wat er allemaal mogelijk is.) Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit meer aan mezelf twijfel of dat ik me nooit meer rot voel. Die gevoelens zijn er even goed nog steeds — ze steken nog steeds weleens de kop op. Wat prima is. Mijn interne criticus is er ook nog en zij mag er zijn. Ik weet nu alleen beter hoe ik ermee om moet gaan en dat ik niet mijn gedachten bén. Het is niet realistisch om te verwachten dat je je altijd on point voelt als je veel in je mentale gezondheid investeert. Je bent ook maar gewoon mens. ♥️

VRIJDAG
Misschien achteraf ook wel een reden voor mijn gevoel: ik moest met Vince naar de dierenarts. Zoals ik al eerder schreef vond ik dat-ie slechter ging lopen en meer moeite kreeg met opstaan. Nu had ik al groenlipmossel voor ‘m gehaald en krijgt hij dat trouw elke dag (en ja, het helpt zeker!), maar ik wilde toch zeker weten dat hij geen pijn of aandoening heeft of ontwikkelt. Ik vind het een heel gestress om met ‘m naar de dierenarts te gaan en ik zag er extra tegenop, omdat ik simpelweg gewoon bang was dat hij heup- of elleboogdysplasie zou hebben of iets als artrose. Ik was bang dat de dag dat ik ‘m zou kwijtraken ineens wel heel dichtbij was en ik word al misselijk als ik eraan denk. Ik wéét dat het onderdeel is van het leven, maar Vince is voor mij zo veel meer dan een hond.

We lieten foto’s maken en daarvoor kreeg-ie een roesje. Hij bleef maar vechten tegen het slapen, haha. De dierenarts zei dat het een heel lieve hond is. Trots alsof ik ‘m zelf gebaard heb. 😌 (Vince dus, niet de dierenarts.)

Terwijl er foto’s werden gemaakt en Vincie zijn roes uitsliep, deed ik boodschappen en kocht ik cadeautjes voor ‘m bij de dierenwinkel. Moest lachen om mezelf.

Uiteindelijk mocht ik weer naar Vince en kreeg ik uitleg over de foto’s. “Zelden zo’n perfecte herder gezien!”, aldus de mevrouw die de foto’s had gemaakt. (Of, nou ja, dat deden ze met zijn drieën want Vince wilde niet blijven liggen. 😅)

Eenmaal thuis: lekker slapen. 🥰

Ik vond het allemaal wel mooi geweest en bestelde pizza.

Lig ik lekker vroeg te slapen, belt er iemand aan om kwart voor twaalf. Ik ging toch maar kijken (en Vince stond uiteraard al luid blaffend klaar), maar er (b)leek niemand voor de deur te staan. Het duurde wel effe voor ik weer in slaap viel, want adrenaline en ik lag toch te waken of ik niet ineens mijn auto hoorde wegrijden of iemand door huis hoorde sluipen. (Hoewel Vince dat waarschijnlijk eerder zou horen dan ik, haha.) Het was me het weekje wel.

ZATERDAG
Normaal doe ik boodschappen op zaterdag, maar nu ik toch tijd moest overbruggen toen Vince bij de dierenarts was en een simpele kop koffie ergens drinken geen optie is, deed ik dat gisteren. Chill, want dat betekent dat ik vandaag lekker helemaal niks hoef. Da’s het vieren met een taartje waard. Uiteindelijk maak ik al wel een groot deel van mijn huis schoon, lees ik wat in mijn boeken en voel ik me weer fijn. 🙏🏻

— Hoe was jouw week?

Mocht je benieuwd zijn naar meer van mij; ik ben hartstikke volgbaar op Twitter, Facebook en Instagram. Oh, en een overzicht van al mijn weekoverzichten is er natuurlijk ook. Vorige keer was het thema ‘spelen, slapen, smullen‘.