hoe ik mijn spraakvermogen verloor

Het gebeurde op een simpele vrijdagavond. Ik lag in mijn luie stoel en ineens was ik mijn spraakvermogen kwijt. Zonder enige aanleiding of waarschuwing. Zo geschrokken als ik was, zo blij was mijn omgeving. Eindelijk hield ik mijn mond. Maar hoe gaat het nu met me?

Ik ben me rot geschrokken. Jongens, ik word oud. Als iemand voorheen aan me vroeg wat mijn hobby is, moest ik altijd heel even nadenken. Na een minuut die een uur leek te duren, antwoordde ik toch altijd weer: ‘slapen’. Maar tegenwoordig ben ik daar niet meer zo zeker van… Mijn ouderdom begint me parten te spelen. Ik ben inmiddels zo oud, dat ik op een vrijdagavond in slaap val in mijn luie stoel. Geen wilde danspasjes, geen dronken WhatsAppgesprekken, geen gaten in mijn geheugen. En toch moet ik bekennen dat ik die slaperige vrijdagavonden tegenwoordig minstens zo heftig vind als die stapavondjes. Laatst viel ik dus in een onmogelijke positie in slaap. Het resulteerde in slapende benen en een stijve nek die ik vier dagen niet heb kunnen bewegen. Maar dat was nog niet eens het allerergste. Ik heb namelijk ook gemerkt dat zulke hazenslaapjes de meest akelige dromen met zich mee brengen. Laatst droomde ik dus dat ik half wakker was en dat iemand tegen me praatte. Uit alle macht probeerde ik antwoord te geven, maar er kwam precies nul geluid uit me. Voor iemand die net zo veel praat als ik, staat dat best wel gelijk aan de hel. Ik verkeerde in een staat tussen half slapen en half wakker zijn en stond doodsangsten uit. Toen ik wakker werd, probeerde ik heel voorzichtig te praten. Normaal geniet ik al van mijn eigen stem en verhalen, maar dit keer des te meer. Wat heb ik toch een gouden strot. <3